MustPopacz: Czytelnicze wyznanie, czyli 10 książek Paczary.

Paczara została nominowana na fejsie (a jakże ;) ) do czytelniczego wyznania. Normalnie unikam wszelkiego rodzaju łańcuszków i facebookowych wyzwań ale to jest absolutnie wyjątkowe. Głowiłam się więc jak jednocześnie zjeść ciastko i mieć ciastko. Wreszcie przyszło mi do głowy, że od czegoś mam tego bloga a nieco podobny pomysł na wpis od dawna kołatał się po mojej głowie. Oto moje czytelnicze wyznanie.

Najważniejsza zmiana to oczywiście to, że listę postanowiłam umieścić na blogu. Przy czym, nie wybierałam lektur wybitnych. Wielu z Was może je uznać wręcz za śmieszne lub dziecinne. Są to jednak książki, które coś dla mnie znaczą. Większość z nich, podobnie jak niektóre ulubione kawałki muzyczne, kojarzy mi się z różnymi etapami w moim życiu i przypomina konkretne wydarzenia. I najważniejsza uwaga - lista nie jest stopniowalna, nie ma tu miejsc, nie ma lepszych i gorszych. Już niezwykle trudno było mi się ograniczyć do 10 pozycji. Gdybym miała jeszcze decydować o kolejności, chyba bym nigdy nie skończyła tego wpisu.

Cykl książek o Harrym Potterze J.K. Rowling.

Wiem, wiem już od początku oszukuję mieszcząc w jednym punkcie siedem pozycji. Cóż, czyż nie ostrzegałam? Poza tym, jak mogłabym wybrać tylko jedną? Oczywiście mam swoją ulubioną – Księcia Półkrwi- ale traktuję te tomy jak jedną wielką opowieść z przyczyn technicznych drukowaną w siedmiu częściach. Powód umieszczenia cyklu Rowling na mojej liście? Za magię, za wszystko, za całokształt, za cudowne przesłanie, za wartości, za niesamowite dzieciństwo. Każdy ma chyba takie lektury, które pozostaną z nim na zawsze. Moja rodzicielka na przykład zawsze wspomina Winnetou Karola Maya. Ja za dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści lat a pewnością wspomnę Chłopca, który przeżył.

Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa.

Za magię, za kota, za spirytus dla damy. To pierwsza szkolna lektura, która autentycznie mnie zauroczyła i wprawiła w zachwyt. Jedno z największych dzieł światowej literatury.

Lolita Vladimira Nabokova.

Niesamowita powieść z ogromną ilością kulturowych odniesień. Miałam przyjemność czytać naprawdę dobre wydanie, bo sama w życiu bym tego wszystkiego nie odkryła. Lolita jest obrazoburcza, niezwykle odważna a przy tym napisana z najwyższym kunsztem literackim. Prowokuje, przeraża i fascynuje jednocześnie. Poza tym, była fundamentem mojej prezentacji maturalnej. Prezentacja poszła całkiem nieźle a Paczara nie cierpi publicznych wystąpień, więc czuje pewien sentyment do lektur, które jej wtedy „pomogły”.

Klasa Pani Czajki Małgorzaty Karoliny Piekarskiej.

Jak Paczara w czasach gimnazjum się zaczytywała w tej książce! Była inna niż pozostałe, które do tej pory czytałam. Zdumiewająco prawdziwa i aktualna choć mocno ugrzeczniona. Była jedną z lektur, które w owym czasie mogłam czytać na okrągło.

Szkoła piękności w Kabulu: za zasłoną afgańskiej kobiety Deborah Rodriguez.

Jest w tej książce coś niesamowitego, co nie pozwala mi o niej zapomnieć i czyni jedną z ulubionych. Może zainteresowanie tamta stroną świata i sytuacją kobiety na Bliskim Wschodzie. Może to, że opowiada o prawdziwych wydarzeniach. A może fakt, że nawet zwykła fryzjerka może odmienić ludzkie życie. Paczara poleca książkę absolutnie każdemu.

Kosogłos Suzanne Collins.

Podczas pisania tego wpisu Paczara paczy jednym okiem na Igrzyska Śmierci w tv. O ile zarówno pierwsza, jak i druga części cyklu są bardzo dobre i mają świetne ekranizacje, to ostatnia jest istnym trzęsieniem ziemi (co oznacza, że prawdopodobnie film nie zdoła jej oddać i nie spełni oczekiwań, ale dobrze, już nie będę krakać). Paczara przeczytała Kosogłosa jednym tchem i nie pamiętam kiedy czytałam coś równie wstrząsającego. Collins nie stworzyła typowej powiastki dla młodzieży. To przerażające studium ludzkiej psychiki, społeczeństwa, ostrzeżenie i proroctwo odnośnie przyszłości naszej cywilizacji. Za ideę wolności i piękno solidarności.

O psie, który jeździł koleją Romana Pisarskiego.

Bo to pierwsza i jedna z bardzo niewielu książek, która doprowadziła Paczarę do niekontrolowanego wybuchu łez. Paczara po raz pierwszy i w bardzo młodym wieku doznała tak tragicznej straty.

Kroniki Jakuba Wędrowycza i wszystko co wydał z siebie płodny umysł Andrzeja Pilipiuka.

No co? Przygody Jakuba rozciągają się na wiele części a w każdej znajdzie się przynajmniej jedna Paczary absolutnie ulubiona opowieść. Poza tym, cykl Oko Jelenia i zbiory opowiadań autora też są świetne, przepełnione nietuzinkowym humorem i niesamowitymi pomysłami. Paczara uwielbia Wędrowycza, byłam na konwencie wielbicieli mistrza egzorcyzmów, a poza tym mieszkam nie tak znowu daleko od rodzinnej wioski bohatera. A najbardziej to za Pikachu (wtajemniczeni wiedzą ;) )

W Krainie Kota Doroty Terakowskiej.

Bo to pierwsza książka pisarki, którą przeczytałam. Za kota, za tarota, za magię, za mądre przemyślenia podawane w pięknej otoczce fantasy. Zresztą inne powieści Terakowskiej są równie znakomite.

Kill Me If You Can Jamesa Pattersona i Marshalla Karpa.

Bo to pierwsza w pełni świadomie i w całości przeczytana lektura po angielsku. Zwykły kryminał, miejscami zaskakujący. Nic specjalnego ale sentyment pozostał.

Jest 10 a mogłabym pisać i pisać. Tak to jest, gdy mól książkowy bierze się za jakiekolwiek porządkowanie lektur. Zostało jeszcze tyle niesamowitych, ważnych i pięknych książek. Dlatego Paczara nie przepada za listami. Choć tworzenie jej było bardzo przyjemne, to im bliżej końca, tym bardziej uświadamiam sobie o jak wielu pozycjach zapomniałam. Z serialami takiej nie stworzę, nie ma mowy :D

A nominuję każdego kto ma tylko ochotę i potrzebę podzielenia się swoimi książkami. To naprawdę fajna sprawa i wspaniałe źródło inspiracji. Ja znalazłam w postach znajomych mnóstwo nowych lektur obowiązkowych, które właśnie trafiają na moja listę read before die i wam też takich znalezisk życzę. Powodzenia!