'-Pierwsza zasada klubu mózgów? Nie rozmawiasz o klubie mózgów', czyli Paczara na tropie 'iZombie'.

Realizując swoje silne postanowienie dogłębniejszego zapoznania się z ofertą serialową The CW, Paczara natrafia na coraz to nowe produkcje. Niektóre kończą się zupełną porażką, jak Jane the Virgin (zupełnie nie mój typ), niektóre od razu zdobywają moje serce. Do tych drugich z pewnością należy najnowsza produkcja stacji - iZombie.

iZombie to serial powstały na bazie komiksu pod tym samym tytułem od DC. Jego autorami są Chris Robertson i Michael Allerd (który to stworzył też genialne intro do telewizyjnej produkcji). Paczara komiksu nie czytała ale serial od razu mnie wciągnął. A ja nawet nie przepadam za produkcjami zawierającymi choćby szczątkowe ilości żywych trupów! Paczara próbowała raz oglądać The Walking Dead. Bardzo usilnie próbowałam ale oczywiście nic dobrego z tego nie wyszło. iZombie to jednak zupełnie inna bajka. Wystarczy wspomnieć, że narracja jest prowadzona z punku widzenia zombie właśnie.

Olivia Moore to młoda dziewczyna stawiająca pierwsze kroki na ścieżce kariery medycznej. Ma dobrą pracę, oddanych przyjaciół, rodzinę i narzeczonego, którego bardzo kocha. Wszystko zmienia się pewnej nocy, gdy zostaje zaproszona na imprezę. Na łodzi, gdzie bawi się ze znajomymi niespodziewanie wybucha pożar. Dziewczyna budzi się rano w… worku na zwłoki! Okazuje się, że została zadrapana przez zombie-dilera narkotyków, co skutkowało przemianą w jedzącego mózgi nieumarłego. Życie Liv zmienia się diametralnie. Dziewczyna rzuca posadę w szpitalu dla pracy w biurze koronera, zrywa zaręczyny i próbuje przyzwyczaić się do nietypowej diety. Nowe miejsce pracy uświadamia jej, że sytuacja w jakiej się znalazła, może być zarówno obiektem fascynacji, głównie ze strony jej szefa Raviego, jak i użytecznym narzędziem pomagającym w rozwiązywaniu spraw morderstw. Z chwilą, gdy Liv zjada mózg, przejmuje nie tylko wspomnienia ale i osobowość ofiary. Udając medium, pomaga detektywowi Babinaux z Wydziału Zabójstw Policji Seattle w zaprowadzeniu sprawiedliwości.

Serial ma formę typowego procedurala. Co tydzień, razem z Liv, bierzemy udział w śledztwie prowadzonym w sprawie kolejnych morderstw. Kryminalne zagadki są naprawdę ciekawe i przemyślane (może z wyjątkiem pierwszej, której motyw mnie zupełnie nie przekonywał – serio, wszystko z powodu pierścionka?). Jednocześnie w tle przewija się wątek dotyczący powoli rozrastającej się epidemii zombizmu. Bycie nieumarłym jest w serialu traktowane jako efekt infekcji, na którą Ravi, z pomocą Olivii i kilku „przyjaznych zombie”, próbuje znaleźć lekarstwo. Jak się okazuje, nie wszyscy jednak marzą o wyleczeniu. Co gorsza, mają znacznie mniej pokojowe sposoby zdobywania pożywienia niż nasza bohaterka. Muszę przyznać, że ta chęć pozostania nieumarłym jest dla Paczary zupełnie niezrozumiała. Kto chciałby jeść mózgi, nie czuć smaków i całe życie wyglądać jak skrzyżowanie emo z albinosem?

iZombie najwięcej zyskuje dzięki ciekawym zabiegom zmiany osobowości głównej bohaterki. Liv, zjadając mózg ofiary, przejmuje też część jej cech charakteru, leków czy pragnień. Jest to przyczyną wielu zabawnych sytuacji ale też ważnym motorem zmian. Liv paranoiczka, Liv artystka, Liv hakerka, Liv matka, Liv seryjny morderca – wszystkie te osobowości są wspaniale wykreowane i wprowadzają niesamowity dynamizm i nieustanny powiew świeżości do serialu. Twórcy mają tu praktycznie nieograniczone możliwości i ogromne pole do popisu, co nastraja bardzo optymistycznie, jeśli chodzi o przyszłość produkcji.

Serial obfituje także w pełne humoru, służące rozładowaniu napięcia dialogi i równie doskonałe sceny w typowo komediowym klimacie. Majstersztykiem jest scena przesłuchania pewnego snowboardzisty, podczas której detektyw Babinaux nie wypowiada ani jednego słowa – za to jego twarz mówi wszystko. Świetnie wypada też pierwsze spotkanie Liv z Blainem, jej artystyczne poszukiwania przy muzyce Cheta Bakera, czy nowo nabyte umiejętności wschodnich sztuk walki.

Paczara jest pod wrażeniem jak z rolą Olivii radzi sobie Rose McIver. Widziałam ją wcześniej w kilku produkcjach (pamiętacie Dzwoneczka z Once Upon a Time? A Vivian z Masters of Sex?) i już wcześniej przykuła moją uwagę, jednak to dopiero główna rola w iZombie pozwoliła jej rozwinąć skrzydła. McIver wykonuje tu trochę podobną pracę jak Tatiana Maslany w Orphan Black, jednak oczywiście na mniejsza skalę. Granie wielu różnych charakterów z pewnością do najłatwiejszych nie należy, jednak obie aktorki radzą sobie z tym znakomicie. Paczara nie ma na razie także nic do zarzucenia reszcie obsady.

Jednak, poza Rose, wybijają się tylko dwie postaci. David Anders grający Blaine’a DeBreese, stwórcę Liv,  jest jak zwykle zachwycająco doskonały w swojej roli bad guya. Paczara uwielbia tego aktora i jego wszystkie mroczne kreacje. Świetnie radzi sobie także Bradley James (znany przede wszystkim z roli Artura w serialu Merlin), tym razem w wersji ”blady brunet wieczorową porą”. James wciela się w rolę przyjaznego zombie i potencjalnego chłopaka Liv – Lowella Caseya. Paczara przyznaje, że sceny z jego udziałem są naprawdę elektryzujące i pełne napięcia.

iZombie to prawdziwa perełka wśród najnowszych serialowych produkcji. Serial jest lekki i niesamowicie wciągający. Śmiem stwierdzić, że to najsłodszy serial o zombie jaki przyjdzie wam zobaczyć. Paczara nigdy by się nie spodziewała, że polubi serial o żywych trupach jedzących ludzkie mózgi.  A teraz tylko na mnie popatrzcie, jak pozostaję iZombie na dłużej ;)